Η θεραπεία της χολολιθίασης είναι η Xολοκυστεκτομή. Η πρώτη χολοκυστεκτομή έγινε στο Βερολίνο το έτος 1882 και ο ασθενής εξήλθε από το Νοσοκομείο μετά από 8 εβδομάδες. Στις ημέρες μας, με την πρόοδο της τεχνολογίας και της επιστήμης, η χολοκυστεκτομή πλέον διενεργείται λαπαροσκοπικά με 3-4 τομές στην κοιλιά μήκους 5 χιλ. έως 1 εκ.. Από την μία τομή εισάγεται αέρας για να δημιουργηθεί χώρος στην κοιλιά έτσι ώστε να εισαχθούν τα ειδικά λαπαροσκοπικά εργαλεία και να διενεργηθεί η επέμβαση χωρίς κανένα κίνδυνο για τον ασθενή. Τα λαπαροσκοπικά εργαλεία δεν διαφέρουν σε τίποτα από τα αντίστοιχα της ανοικτής χειρουργικής, μόνο στο ότι είναι πιο λεπτά και ραφιναρισμένα που με την βοήθεια μιας κάμερας εντός της κοιλιάς, επιτρέπουν στον χειρουργό βλέποντας μέσα από μια οθόνη, να εκτελεί ακριβείς κινήσεις με απόλυτη ασφάλεια για τον ασθενή. Στο τέλος, όταν η χοληδόχος κύστη θα έχει αποκολληθεί από τους γύρω ιστούς, με έναν ειδικό σάκο αφαιρείται από την κοιλιά μέσω μιας από τις προϋπάρχουσες τομές. Εν συνεχεία, αφαιρούνται τα λαπαροσκοπικά εργαλεία και ο αέρας που είχε εισαχθεί, τοποθετούνται ράμματα στις μικρές τομές που έχουν γίνει και ο ασθενής από την χειρουργική αίθουσα οδηγείται στον θάλαμο νοσηλείας. Την επόμενη ημέρα ο ασθενής επιστρέφει στην οικία του και μετά από μια εβδομάδα στις καθημερινές δραστηριότητές του.
Η ανοικτή προσπέλαση τείνει να εξαφανιστεί και διενεργείται μόνο όταν η λαπαροσκόπηση αποτελεί αντένδειξη (προηγούμενη επέμβαση στην άνω κοιλία) ή όταν η ολοκλήρωση της επέμβασης λαπαροσκοπικά είναι δύσκολη και μπορεί να έχει δυσάρεστες συνέπειες για τον ασθενή. Στο σημείο αυτό αξίζει να σημειωθεί ότι η μετατροπή της λαπαροσκοπικής χολοκυστεκτομής σε ανοικτή, δεν αποτελεί επιπλοκή της μεθόδου.
