Ο θυρεοειδής αδένας βρίσκεται στην περιοχή του τραχήλου σε στενή επαφή με τον θυρεοειδή χόνδρο του λάρυγγα. Ο αδένας αυτός μπορεί να εμφανίσει ποικιλία παθήσεων στη δομή του, όπως όζους, νεοπλάσματα καλοήθη και κακοήθη, κύστεις κ.α ή/και στη λειτουργία του, όπως υπερθυρεοειδισμός ή υποθυρεοειδισμός.
Ασθενείς με παθήσεις στη δομή του θυρεοειδούς συχνά δεν παρουσιάζουν κανένα σύμπτωμα. Σε περιπτώσεις όμως που εμφανιστούν, μπορεί να είναι:
- Πόνος
- Διόγκωση
- Ψηλαφητά σκληρά οζίδια
- Βραχνάδα
- Δύσπνοια
- Δυσκολία στην κατάποση
Υπερθυρεοειδισμός χαρακτηρίζεται η κατάσταση κατά την οποία παρατηρείται υπερλειτουργία του αδένα, τα συμπτώματα με αυτό είναι κόπωση και αδυναμία, αίσθημα παλμών, νευρικότητα, αϋπνίες, αυξημένη εφίδρωση, ανάσπαση του άνω βλεφάρου, έως και εξόφθαλμος (διόγκωση του βολβού του ματιού σε βαθμό που αυτός να προεξέχει από το πρόσωπο), απώλεια βάρους χωρίς προσπάθεια, εμετοί κτλ.
Υποθυρεοειδισμός χαρακτηρίζεται η κατάσταση κατά την οποία παρατηρείται υπολειτουργία του αδένα. Σε αυτή την περίπτωση τα συμπτώματα που παρατηρούνται είναι, αδυναμία, βραδυκαρδία, κατάθλιψη, βραδύτητα στη σκέψη και την ομιλία, δυσανεξία στο κρύο, ξηρότητα δέρματος, αύξηση του βάρους χωρίς αυξημένη πρόσληψη θερμίδων, αυξημένη χοληστερίνη στο αίμα, δυσκοιλιότητα, πόνος στις αρθρώσεις, μυϊκές κράμπες.
Πώς γίνεται η διάγνωση;
Μετά από τη λήψη ιστορικού του ασθενούς και την κλινική εξέταση, ο γιατρός θα προχωρήσει σε απεικονιστικές εξετάσεις με σημαντικότερη το υπερηχογράφημα του θυρεοειδούς, κατά τη διάρκεια του οποίου, μπορεί να ληφθεί υλικό με παρακέντηση (εφόσον κριθεί σκόπιμο) , ώστε να τεθεί με ακρίβεια η διάγνωση. Ακόμα, η όποια θυρεοειδοπάθεια μπορεί να φανεί στις εξετάσεις αίματος, όπου μετράται η ορμονική λειτουργία του θυρεοειδούς, με πρώτη εξέταση τον προσδιορισμό επιπέδων θυρεοειδοτρόπου ορμόνης (TSH).
Πώς αντιμετωπίζεται η οποιαδήποτε θυρεοειδοπάθεια;
Η αντιμετώπιση οποιασδήποτε θυρεοειδοπάθειας είναι αρμοδιότητα του θεράποντα ενδοκρινολόγου. Ανάλογα με την περίπτωση μπορεί να δοθεί φαρμακευτική αγωγή σε συνδυασμό με δια βίου παρακολούθηση του ασθενούς.
Η χειρουργική αντιμετώπιση του θυρεοειδούς περιλαμβάνει στην πλειοψηφία των περιπτώσεων ολική θυρεοειδεκτομή. Η θυρεοειδεκτομή, μπορεί να πραγματοποιηθεί με διάφορες τεχνικές, όπως είναι η κλασική ανοικτή, με τις διάφορες παραλλαγές της (μίνι θυρεοειδεκτομή) και η λαπαροσκοπικά υποβοηθούμενη θυρεοειδεκτομή και η ρομποτική θυρεοειδεκτομή με διαμασχαλιαία προσπέλαση.
